Raf Walschaerts, u kent hem ongetwijfeld als lid van de groep Kommil Foo maar, Raf is zoveel meer dan dat. Acteur, performer, entertainer en cabaretier in alles wat hij doet blinkt hij uit.
Als voorproefje op de bespreking van het toneelstuk Jongen toch, kan u hieronder de trailer zien. Zeker kijken maar, vooral genieten.
In woorden van fluweel blikt Raf (deels- autobiografisch) terug naar de tijd waar hij in dat huis woonde. Dat huis waar hij aan het begin van het stuk voorbij wandelde, dat huis waar hij opgroeide maar, waar nu zijn eerste grote jeugdliefde samen met haar man woont.
Op zaterdag 29 september ben ik in de kleine schouwburg in Overijse (mijn woonplaats) naar Jongen toch gaan kijken. Het kleine en ook enige zaaltje zat helemaal vol. Ik hoopte op een betere voorstelling dan The Marx Sisters, en dat was ook het geval. Voor de duidelijkheid wil ik meegeven dat op zaterdag 29 september de zanger Luc de Vos is overleden. Raf Walschaerts heeft zijn performance van die avond opgedragen aan de wonderbaarlijke zanger van het liedje ‘Mia’. Op een oprechte manier kondigde Walschaerts dit aan. Nog voor de voorstelling was begonnen moest ik een traan wegpinken.
Een eenvoudig zwart pak met een wit hemd, kan ik dit een kostuum noemen? Maar een kostuum was ook helemaal niet nodig bij deze onemanshow. Raf Walschaerts, hoofdrolspeler, was gewoon zijn eigen zelf en koos daarom voor een simpel pak. Op het toneel stond niet veel qua decor, een vleugelpiano, een stoel en een gitaar vergezelden Raf. Een uitbundig decor was helemaal niet toepasselijk geweest, ik ben blij dat hij ervoor heeft gekozen om het decor zo min mogelijk te houden waardoor de aandacht volledig naar Walschaerts zelf wordt getrokken. De belichting bracht ook zeker een meerwaarde aan het stuk. Deze was perfect afgestemd of de verteller: wanneer er gelachen moest worden, werd de zaal helemaal verlicht daarentegen wanneer er een droevig deel werd gespeeld was er maar een kleine straal licht op te merken.
Van het begin af aan nam de hoofdrolspeler zijn publiek op in het verhaal. Hij sprak de toeschouwers aan en gaf hierdoor een persoonlijke toets aan de voorstelling. Op een amusante en speelse manier brengt Walschaerts de topic. Ik heb mij die avond zeer goed geamuseerd maar, eigenlijk was de topic triestig, psychologisch en dramatisch. Het nadenken over je eigen gevoelens en over de gevoelens voor anderen stonden centraal. De samenhang van de verschillende metaforen en liederen zorgden ervoor dat je als kijker niet anders kon dan beginnen nadenken over de relaties tussen personen. Een fokstier met een rotleven of een olifant die een niet zo tere huid heeft zijn maar twee van de vele voorbeelden die als metafoor werden gebruikt. Verschillende losse fragmenten en flashbacks brengt de lezer dichter bij het geheel van het verhaal. Gedachten vlogen door Walschaerts’ hoofd en werden naar het publiek gegooid. De actualiteit kent zeker ook zijn plaatsje in dit stuk. U kent toch wel dat paard dat een hartaderbreuk kreeg tijdens een wedstrijd waarbij de ruiter in tranen uitbarst? Dit is zo één van de onderwerpen uit de actualiteit die Raf aanhaalt om de verbondenheid tussen mens en dier (mens en mens) te verduidelijken.
Jongen toch is een prachtig geschreven toneelstuk, met herkenbare elementen voor het gewone volk. De speler doet zich ook niet beter voor dan zijn publiek, hij stelt zich gelijk aan hen wat ik ook zeker wist te appreciëren. In tegenstelling tot The Marx Sisters. Ik vind het jammer dat de eerste voorstelling waar ik heen ben geweest zo is tegengevallen, ik had werkelijk iets goed van dat stuk verwacht. Maar Jongen toch heeft alles goedgemaakt. Ik zou zelfs graag nog eens een voorstelling van Raf Walschaerts willen bijwonen ondanks dit zeer moeilijk zal zijn.
Ik ben dit verslag begonnen met de trailer van het theaterstuk. Graag sluit ik dit af met een eerbetoon aan Luc De Vos door het nummer ‘Mia’ hieronder te plaatsen. Zijn overlijden is een waar verlies onder de Vlaamse artiesten. Ik kan mezelf geen fan noemen maar, ik wil u toch dit prachtnummer nog meegeven.
Geraadpleegde bronnen:
- Knack (http://focus.knack.be/entertainment/theater/theater-de-stoel-van-raf-walschaerts/article-opinion-192063.html). Geraadpleegd op 14 december 2014.
- Kommil foo (http://www.kommilfoo.be/recencies/raf-walschaerts-jongen-toch). Geraadpleegd op 14 december 2014
- Frontview (http://www.frontview-magazine.be/nl/photobook/raf-walschaerts-jongen-toch-de-singer-rijkevorsel/detail/7#.VI3qGyuG_Z0). Geraadpleegd op 14 september 2014.
Literatuurblog 