Zoals ik in mijn leesautobiografie reeds heb vermeld ben ik geen fanatieke lezer maar, ik hou wel van lezen. Mijn leeservaring voor deze opleiding was niet om naar huis te schrijven. Op de middelbare school werden mij eenvoudige verhalen en thematieken voorgeschoteld. Analyses over de verschillende boeken werden wel gehouden maar, deze waren zeer beknopt en brachten geen meerwaarde aan het verhaal. Hier zou spoedig verandering in komen.
Bij de start van het eerste semester kreeg ik te horen dat we vier boeken zouden moeten lezen, hierbij kwam ook dat we telkens een bespreking van het boek zouden moeten schrijven. Mijn eerste gevoel dat ik hierbij kreeg was paniek. Ik heb al redelijk wat boeken gelezen maar nooit op zo een korte tijd na elkaar. Ik vroeg me af, of ik de opdracht wel zou doorstaan. Ik had niet veel tijd om in paniek te blijven want voor ik het goed en wel besefte moest ik al aan het eerste boek beginnen.
Een weeffout in onze sterren een prachtig boek om de spits mee af te bijten. Voor ik het wist had ik dit boek uitgelezen. Een verhaal over liefde en vriendschap, over leven en dood… Ik kon me zeer goed inleven in de thematiek van de roman wat het schrijven van het verslag ook vergemakkelijkte. Dit boek is niet van een hoog niveau, het is een jeugdroman. Desondanks ben ik zeer blij dat ik hier mee mocht starten, zo kon ik rustig kennis maken met de opdracht.
Mijn verslag was nog maar net gepost of het tweede boek was al op de deur aan het kloppen. Na een mooie en leuke start kwamen de harde verwoordingen en gruweldaden die beschreven werden door de wel zeer goede schrijver Jeroen Brouwers. Bezonken rood was voor mij een kleine domper op de vreugde. Ik leerde wel met een andere bril naar het verhaal kijken. In de lessen literatuur vorderden we al snel met de nieuwe begrippen, dit maakte het voor mij gemakkelijker om anders naar een verhaal te gaan kijken. Toch was ik er nog niet van overtuigd dat mijn leeservaring er op vooruit was gegaan.
Naast het lezen van vier boeken en het schrijven van verslagen moest elke student ook een groepsdiscussie houden. Een schitterend gebrek van Arthur Japin was het derde boek dat aan de beurt kwam en over deze roman mocht ik de discussie voeren. Historische romans zijn niet mijn ding maar, ik vind dat Arthur Japin een wondermooi boek heeft geschreven. Dit boek was voor mij de wending in mijn leeservaring. Bij de discussie ben ik tot een breder inzicht gekomen in het verhaal. Maar niet enkel in dit verhaal, in mijn leeservaring in het algemeen. Ik ben te weten gekomen dat je je niet enkel mag focussen op de hoofdpersonages maar, ook op de ruimte en de nevenpersonages,… Al wat rond het hoofdpersonage staat daar moet je ook aandacht aan besteden. Dat komt zeer mooi tot uiting in dit verhaal. Mis je één stukje dan is de overkoepelende betekenis van het verhaal spoorloos.
Boven is het stil mocht de reeks afsluiten. Gerbrand Bakker brengt op een wonderbaarlijke manier een boek zonder climax. Bij de aanvang van het boek gaf dit mij een zeer koude sfeer, later gezien past deze sfeer zeer goed bij het boek. De keuze en de volgorde van de romans dat ons werden voorgebracht door de lector vind ik zeer goed gekozen. Moest ik begonnen zijn met Een schitterend gebrek dan had ik helemaal niet dezelfde leeservaring gehad dan dat ik nu heb.
Ik heb niet meer het gevoel dat ik enkel jeugdromans kan lezen maar, dat ik ook klaar ben om de grote literatuur in te duiken. Ik wil hier niet mee zeggen dat ik een grote verandering heb doorstaan maar, dat ik mij zelfverzekerder voel en dat geeft mij een goed gevoel. Voor deze opdracht had ik mezelf op de schaal van leesniveaus van Theo Witte tussen niveau drie en vier geplaatst. Als ik hier naar terugkijk zou ik mezelf toen op niveau drie hebben geplaatst. Ik ben tevreden van mijn vooruitgang en zou mezelf nu eerder op niveau vier (interpreterend lezen) plaatsen.
Opgelegde boeken zijn meestal niet mijn ding maar, ik ben opgelucht dat deze lijst mij een meerwaarde heeft kunnen bieden. Hopelijk zal ik nog groeien tijdens mijn opleiding.
Literatuurblog 