Balansverslag

Bij het begin van de opleiding stond ik qua literatuur helemaal nog niet ver. Ik kreeg in de middelbare school enkel boeken van laag niveau voorgeschoteld, waardoor ik niet werd geprikkeld of uitgedaagd. Ik las reeds heel graag, maar ben goede literatuur pas echt gaan waarderen in het eerste jaar van de opleiding. Voornamelijk Bezonken Rood van Jeroen Brouwers heeft zijn stempel bij mij achtergelaten. Ik ben in het eerste jaar heel sterk gegroeid. Ik kon eindelijk boeken lezen op niveau, maar dit was voor mij een grote sprong. Ik moest heel veel evoluties doorstaan op korte tijd, een uitdaging die ik graag ben aangegaan. Ik ben in dat jaar dan ook gesprongen van genietend lezen naar interpreterend lezen, volgende de leesniveaus van Theo Witte.

In het tweede academiejaar ben ik een beetje blijven steken. De boeken die ik heb gelezen waren qua niveau zeer uiteenlopend en waren ook niet, literair gezien, even goed. Desondanks hebben de boeken De boekendief  en Oorlog en Terpentijn wel een bijdrage geleverd in mijn ontwikkeling. De boekendief heeft er toen voornamelijk voor gezorgd dat ik anders naar de inhoud van een boek ging kijken. Ik ging vanaf dan de maatschappelijke context meer vergelijken met boeken en die ook vergelijken met de inhoud. Oorlog en Terpentijn heeft dan weer bijgedragen tot mijn interpretaties qua literaire stijl en verbanden zoeken binnen de tekst op verschillende niveaus.

Ik startte dit laatste academiejaar dan ook op leesniveau 5: letterkundig lezen. Toen ik op zoek ging naar de boeken die ik zou lezen, heb ik er bewust voor gekozen om drie boeken te kiezen die rond hetzelfde thema werkten. Het thema dat de drie boeken met elkaar verbindt, is: het leven.

Stefan Brijs heeft mij in het verleden, vorig academiejaar, bewezen dat hij een geweldige schrijver is, daarom was mijn keuze van mijn eerste boek dan ook snel gemaakt. Het feit dat ik De engelenmaker cadeau heb gekregen rond die periode, was meteen een goede reden om het dan ook effectief te lezen. Ik had reeds veel goede recensies gelezen over de roman, maar dat het zo goed zou zijn dat had ik nooit kunnen verwachten. Het is een echte aanrader. Het boek is een groot mysterie, maar behandelt zoveel verschillende aspecten uit het leven. De verschillende lagen in het boek en de vele verhaallijnen die door elkaar liepen, maakten dat het boek een complexe structuur en betekenis kreeg. Maar dit zorgde net voor de spanning en de verbintenissen binnen het verhaal.

Vervolgens heb ik De ontelbaren gelezen van Elvis Peeters. Een totaal ander boek, maar het gaat eveneens over het leven. Terwijl De engelenmaker het leven manipuleerde, zo gaat De ontelbaren op de vlucht voor het leven. De Ontelbaren heeft mij voornamelijk doen kijken naar de taal in een boek. De poëtische beschrijvingen van de auteur geven kleur aan het verhaal, iets waar ik voordien niet had opgelet. Ik kan taal in een boek nu veel beter appreciëren en ik verdiep er mij ook meer in.

Als laatste boek heb ik mijn tanden gezet in de jeugdroman Het raadsel van alles wat leeft van Jan Paul Schutten. Dit is dan weer een totaal ander boek dan de twee voorgaande. Het is namelijk een informatief boek dat de thematiek behandelt van het ontstaan van de aarde en de mensheid. Dit vond ik om eerlijk te zijn een verschrikkelijk boek om te lezen. Literair gezien is het helemaal niet hoogstaand, de beschrijvingen in het boek zijn zeer kinderachtig en de tekeningen vond ik vaak veel te druk. Ik moet natuurlijk in mijn achterhoofd houden dat het een jeugdboek is, maar ik vind dat de auteur de inhoud niet tot zijn recht heeft laten komen. Ik had het boek liever gezien in verhaal vorm. Het is dan ook moeilijk om hieruit kenmerken en elementen op te sommen die hebben bijgedragen tot mijn ontwikkeling. Wat ik voornamelijk van dit boek heb geleerd is: hoe kan ik zo’n boek presenteren aan mijn leerlingen. Ik heb voor de creatieve opdracht een presentatie gemaakt die het boek op een creatieve manier voorstelt. Ik ben blij dat ik het gelezen heb om mijn creatieve geest rond het verwerken van literatuur in de klas te verruimen.

Uit dit balansverslag kan ik concluderen dat ik me nog steeds op niveau 5, letterkundig lezen, bevind. Dit wilt echter niet zeggen dat ik naar het academisch lezen, niveau 6, aan het evolueren ben. Ik ben doorheen de jaren een gedreven en ambitieus lezer geworden. De inhoud van een verhaal koppel ik voortaan aan opvattingen uit de werkelijkheid en intertekstuele verbanden kan ik herkennen. Ik ben op de goede weg, maar ik voel me wel nog steeds niet klaar om een boek als Max Havelaar van Multatuli onder mijn neus te schuiven. Desondanks ben ik ervan overtuigd dat ik een grote groei heb doorgemaakt gedurende deze drie jaren. Ik ben in een stijgende lijn begonnen en ik heb steeds hard gewerkt om in die stijgende lijn te blijven zitten. Ik ben trots op mezelf en ik zal ernaar streven om die stijgende lijn aan te houden naar de toekomst toe.